Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu.

 Bo co ma począć kot

 w pustym mieszkaniu.

 Wdrapywać się na ściany.

 Ocierać między meblami.

 Nic niby tu nie zmienione,

 a jednak pozamieniane.

 Niby nie przesunięte,

 a jednak porozsuwane.

 I wieczorami lampa już nie świeci.

 Słychać kroki na schodach,

 ale to nie te.

 Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,

 także nie ta, co kładła.

 Coś się tu nie zaczyna

 w swojej zwykłej porze.

 Coś się tu nie odbywa

 jak powinno.

 Ktoś tutaj był i był,

 a potem nagle zniknął

 i uporczywie go nie ma.

 Do wszystkich szaf się zajrzało.

 Przez półki przebiegło.

 Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.

 Nawet złamało zakaz

 i rozrzuciło papiery.

 Co więcej jest do zrobienia.

 Spać i czekać.

 Niech no on tylko wróci,

 niech no się pokaże.

 Już on się dowie,

 ze tak z kotem nie można.

 Będzie się szło w jego stronę

 jakby się wcale nie chciało,

 pomalutku,

 na bardzo obrażonych łapach.

 I żadnych skoków pisków na początek.

Wisława Szymborska