Dla Łucji :D

Godzina zero co raz bliżej. Odliczam już dni do rozwiązania. Jak zniknę z dnia na dzień, to wiedzcie, że coś się dzieje :D A jak zniknę, to nie wiem, kiedy wrócę. Wiecie, Dzieciątko będzie najważniejsze. Tym bardziej, że zanosi nam się na dłuższy pobyt w szpitalu, ale nie chcę się przejmować na zapas. Zamiast tego pochwalę się trochę rzeczami dla naszego Maleństwa.

Aniołka dla Łucji wyciął ze sklejki mój Mąż. Podobne widziałam u Danqi. Bardzo mi się spodobały i jak jakiś czas temu kupiłam nowe serwetki, to od razu wiedziałam, że muszę je wykorzystać na takiego właśnie aniołka. Ma już więc nasza Córcia pierwszego opiekuna.

A to już przepiękna ramka od mojej matki chrzestnej, Cioci Teresy. Ciocia mieszka w Stanach i już kilka dni temu przysłała nam paczkę, a w niej piękne ciuszki, pierwsza śmiejąca się lalka i ta ramka właśnie. Kiedyś widziałam podobną, tzn. też z miejscem na zdjęcia z kolejnych miesięcy pierwszego roku życia i byłam oczarowana. Możecie sobie więc wyobrazić, jaka była moja radość, gdy zobaczyłam to cudeńko. Zwróćcie uwagę na detale:

No i takie to piękne rzeczy dostajemy, my i Łucja. Bo zanim ona będzie zwracać uwagę na takie rzeczy, to my zdążymy się nimi nacieszyć. Spójrzcie np. na tą bransoletkę. Niby nic, a jednak... Dostaliśmy ją w szkole rodzenia i tak jakoś zaczęłam nosić. Pewnie potem ten słodki wózeczek wykorzystam do czegoś innego.

Jako, że w naszym M cierpimy na notoryczny brak miejsca, nie mogliśmy sobie pozwolić na urządzenie osobnego pokoju dla Małej. Przesunęliśmy więc łóżko i wcisnęliśmy łóżeczko. Obok postawiłam koszyk na wszelkie przydatne rzeczy – oliwki, smoczki i takie tam.

Koszyk ozdobiłam konikiem, którego kupiłam w ubiegłym roku na targach rękodzielniczych w Poznaniu. Wtedy jeszcze nie byłam w ciąży, ale marzyłam o takiej zawieszce dla mojego Dzieciątka.

I na koniec zawieszki-serduszka.

Są bardzo niekształtne, koślawe wręcz, ale ja je tylko ozdabiałam. Dostaliśmy je w komplecie do zamówionego w Internecie łóżeczka. Razem z łóżeczkiem był baldachim, którego jednak montować nie będziemy, no i pod kolor baldachimu dołączono te właśnie serduszka. Żal było patrzeć, ale i żal wyrzucać. Dodałam więc naprasowanki, które też już dawno leżały w szufladzie, kilka tasiemek, guzików… i powstała ozdoba, która zawisła nad łóżeczkiem. Pewnie ją zdejmę, jak się dorobimy karuzeli, ale póki co, niech sobie będą.

Tymczasem idę z pieskiem na spacer. Krótka przechadzka z rana pozwoli rozprostować mi obolałe kości i dotlenić ściśnięte płuca :D

Miłej niedzieli! Trzymajcie się cieplutko!