Stolik dla Małej Damy

Brak komputera (łobuz się zepsuł na amen), a potem czasu na rozruszanie nowego zaowocował przestojem w dodawaniu postów. Także nowa lektura, która pochłonęła mnie bez reszty, ale o tym będzie nieco później. 

Tymczasem od miesiąca czeka na swój blogowy debiut stoliczek i krzesło w pokoju Łucji. Był to zakup poczyniony na jednym z portali jakieś dwa lata temu. Służył początkowo do karmienia Łucji. Sprawdził się i wysłużył. Przestał pasować, poczekał trochę w piwnicy. Aż nadeszła chwila, kiedy dostał drugą szansę. Drewno przemalowałam na szaro. Zrobiłam nowe obicie z ceraty. Na materiałowe póki co brak mi cierpliwości, bo Łucja zaczyna mazać, co popadnie lub po prostu brudzić, nawet jeśli bardzo się stara tego nie robić. Na razie jest ceratka. Za jakiś czas zrobię ładny, na pewno jaśniejszy pokrowiec. 

Łucja tymczasem przy swoim stoliczku parzy dla nas herbatkę, czyta książeczki, rysuje. Bawi się po prostu i wygląda przy tym raz jak mała dama, a innym razem, jak szalony diabeł tasmański... Cała ona.  

Wybaczcie mi, że nie będę się rozpisywać. Tęsknota i zakochanie rozdzierają mi serce. Nie wiedziałam, że miejsce też można tak pożądliwie i niezahamowanie pokochać... Poza tym na dokończenie czeka bardzo, bardzo ważny projekt, o którym napiszę w niedalekiej przyszłości. Że nie wspomnę o przygotowaniach do przyjazdu Siostry i jej Narzeczonego... Dzieje się!