Podusia dla Małej Damy i inne różności

Dziś prezentuję to, co ostatnio zapowiadałam, a więc prezent dla Córeczki mojej Przyjaciółki. Jak tylko zobaczyłam ten wdzięczny rysunek u Graphic Fairy wiedziałam, że musi z niego powstać śliczny hafcik. Początkowo chciałam wstawić go w ramkę, ale po namyśle uznałam, że podusia będzie odpowiedniejsza.

Szczerze mówiąc wyszywania krzyżykami jeszcze nie próbowałam, przeraża mnie pracochłonność tej metody. Wolę „malować” w sposób taki, jak na poduszce. W poznawaniu tajników igielnianej sztuki pomogła mi książka Haft wełną od A do Z. Najpiękniejsze ściegi, materiały, pomysły (Warszawa 2005).

Swego czasu kupiłam ją w Świecie Książki. Od tamtego czasu skorzystałam z wielu zawartych w niej wzorów i ściegów. Przyznam szczerze, że są takie, które ciągle mnie przerażają, ale przecież człowiek uczy się całe życie :)
Przy okazji chciałam się pochwalić jednym z najnowszych zakupów „narzędziowych”, nożyczkami.

Kupiłam je za grosze w Kauflandzie i tak bardzo się z nich cieszę! Marzyłam o podobnych i w końcu, przez zupełny przypadek, mam! Jak to małe rzeczy potrafią sprawić przyjemność. Na zdjęciu nożyczki pozują razem z innym hafciarskim przydaniem, ze słoikiem na nitki – igielnikiem. Bardzo podręczna sprawa. Zbieram końcówki kordonków, skrawki materiałów i potem upycham w misie albo inne wytworki potrzebujące wypełnienia. Taki hafciarsko-krawiecki recykling.

Kolejne... coś, heh, to wianek. Tyle się u Was naoglądałam podobnych wspaniałości, że postanowiłam uwić własny. Powstał z brzozowych gałązek, szyszek, sznurka i kawałka bawełnianej tasiemki. Na razie zdobi ścianę w przedpokoju, ale na święta pewnie znajdę mu bardziej zaszczytne miejsce.

To pierwszy mój wianek, więc z radością przyjmę wszelkie Wasze opinie, te niepochlebne też.

A teraz uwaga, uwaga... Dałam się skusić na pierwsze świąteczne zakupy.

Gwiazdka-świecznik i styropianowy okrąg, z którego powstanie ozdoba nad stół, w sensie podwieszana do żyrandola. Ale o tym w swoim czasie. Na razie cieszę się jeszcze jesienią i fioletami w salonie. Pewnie z ubraniem choinki znów będę czekać do ostatniej chwili...

P.S. Wiem, wiem, jakość zdjęć pozostawia wiele do życzenia... Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie ponad to, że w przyjaźni ostatnio mi nie wychodzi, w tej z aparatem zwłaszcza...