O tym, jak miłość zmienia człowieka

Wbrew tytułowi nie zebrało mi się dziś na refleksje. Chciałam się tylko z Wami podzielić małym sukcesem w dziedzinie kulinarnej. Ale od początku – Łucja bardzo mnie zmieniła. Nie wyobrażałam sobie w najśmielszych snach, że można kochać tak bardzo, tak małego człowieczka. Byłabym w stanie zrobić dla niej wszystko! Nawet nauczyć się piec. A że na razie musiałam pożegnać się z ciastkami, kremami i tym podobnymi pysznościami (witaj skazo białkowa!), to postanowiłam, że upiekę chlebek. Ja! Chlebek! W pierwszej chwili pomyślałam, że na mózg mi padło z tej miłości, ale będąc na zakupach odkładałam większość produktów na półkę ze łzami w oczach („może zawierać śladowe ilości mleka”). Kupiłam więc, co trzeba i dalej, do roboty! A że oczywiście najpierw pomyślałam o zakupach, a potem o sprawdzeniu przepisu, to musiałam improwizować, jak to w moim przypadku często bywa. Ale oto i przepis (już zmodyfikowany):

• 600g mąki pszennej typ 550
• ½ szklanki otrąb żytnich
• 2 łyżki sezamu
• 50g ziaren słonecznika
• 30g ziaren z dyni
• 2 płaskie łyżki cukru
• 1 czubata łyżeczka soli
• 5 dag drożdży
• ½ l ciepłej wody
• Olej do wysmarowania blachy

 Drożdże rozpuścić w ciepłej wodzie. W misce wymieszać suche składniki i zalać rozpuszczonymi drożdżami.

Wymieszać i odstawić w ciepłe miejsce na 30 min.

Wyłożyć do blaszki wysmarowanej tłuszczem i wysypanej mąką. Posypać nasionami użytymi w cieście. Piec w temp. 180 stopni przez 45-50 minut.

Oto efekt:

Prawda, że piękny? A jaki dobry! Inna sprawa, że przepis był banalnie prosty… Ale żeby nie było zbyt idealnie, to oczywiście przypalił mi się trochę mój cudny chlebek :D

Nie od razu Rzym zbudowano przecież… A chleb wyszedł taki pyszny, że musiałam go zawinąć i schować, żeby nie zjeść go przed przyjściem Michała. No bo tak kusił zapachem i wyglądem, że za każdym razem, kiedy weszłam do kuchni, musiałam ukroić sobie kawałeczek. Tak to jest, jak człowiek łakomy…

A na koniec pochwalę się Wam jeszcze cudownymi prezentami od mojego Męża, które dostałam na Dzień Kobiet: niebanalny bukiet oraz urocza kurka z Home&You. Oczywiście pasująca do kuchni :D

Prawda, że cudownie mieć Męża, który pamięta o takich szczegółach, jak białe kropeczki? To tak a propos tytułu posta :D

I tak uszczęśliwona prezentami i udanym wypiekiem żegnam się z Wami! Do następnego razu! A będzie już bardzo świątecznie…

P.S. Zapraszam do przeczytania nowości z zakładce "Grafomania".