Smacznego jajka!

Z okazji nadchodzących Świąt Wielkiej Nocy wszystkiego, co najlepsze, dużo zdrowia, radości ze Zmartwychwstania Pańskiego, smacznego jajka oraz rodzinnego ciepła (i tego za oknem też)

Życzy:

Rodzinka Bluszczów

P.S. Zapraszam do mojego przystrojonego na Święta domku :D

Powstało jeszcze kilka szydełkowych jejeczek, a
wszystkie wylądowały obok cudownych kurek od Go-si
(o cudownej paczce przyniesionej przez wielkanocnego zająca napiszę
po świętach)

I jeszcze jeden rzut oka na kurki

Jajeczka w słoiku (o świecznikach też napiszę
po świętach)

W kuchni, jak zawsze, czerwono i tym razem skromnie

W przedpokoju stały zestaw...

white rabbit z ubiegłego roku i jajeczka z bliska

Były już zajączki, co wyglądały jak koty, to może
być i baranek robiący za psa...

W miejscu pracy też Wielkanoc,
choć bardzo monochromatyczna.

Szydełkowy zajączek z gazetowymi jajkami :)

Ale jaja, czyli koń by się uśmiał!

Ci z Was, którzy są tu ze mną już od jakiegoś czasu pamiętają może, jak dostałam kiedyś zamówienie na bombkę z bohaterami serialu "Pamiętniki wampirów". Myślałam, że to najdziwniejsze połączenie. No bo co ma wampir do Mikołaja? Ale ostatnio zdziwiłam się równie mocno, bo co mają konie do wielkanocnego zająca? Ano mają, jeśli babcia chce zrobić prezent ukochanym wnuczkom, których pasją jest jeździectwo. W związku z tym powstały dwie unikatowe (ze względu na tematykę) pisanki.

A jakie jajko pasowałoby wnukowi, który nie jeździ konno i nie ma ulubionego serialu? Ano jajko z logo ulubionego klubu piłkarskiego! Padło na Czerwone Diabły, czyli Manchester United.

 Prawda, że zrobiło się bardzo świątecznie?

A teraz chciałabym Wam serdecznie podziękować za wszystkie ciepłe słowa pod adresem mojego ołówkowego roweru. To na prawdę miód na moje serce! Już Wam mówię, dlaczego uważam, że to tylko bazgroły. Po prostu jestem szczerze świadoma swojego amatorstwa, braku "szkoły", odpowiedniej techniki itp. Nigdy nie uczyłam się rysunku, a efekty mojego gryzmolenia to zasługa genów (choć mój tata też był samoukiem i nie miał możliwości rozwijać talentu - kto na wsi inwestowałby w coś, czym nie da się zrobić na chleb?). Dlatego właśnie o swoich rysunkach mówię "bazgroły", a o opowiadaniach i innej pisaninie - "grafomania". Po prostu z szacunku dla zawodowców. Swoją drogą w zakładce "grafomania" zamieściłam kolejną historię. Tylko czytając pamiętajcie, że pisałam to, kiedy miałam jakieś 15 lat... A na deser rysunki, tym razem sprzed lat dziesięciu:

Życzę Wam wszystkim miłego tygodnia!

Wielka niedźwiedzica

Na samym początku chciałam Wam serdecznie podziękować za Wasz odzew na moją prośbę o przepisy. Nie spodziewałam się ich aż tylu. Teraz nic, tylko pichcić i gotować! Dziewczyny! Dziękuję Wam z całego serducha! Łucja też dziękuje, bo teraz poje sobie pysznego mleczka od mamy :D

Tymczasem w Kaliszu pogoda iście wiosenna... Śnieg sypie i nie zanosi się na to, by przestał. W moim M za to ptaszki już ćwierkają, a zamiast słońca wystarcza mi uśmiech Łucji. Do koszyczka dorzuciłam zaś kilka nowych jajeczek.

Te są zupełnie inne, niż poprzednie. Takie bardziej eko. Okleiłam je kawałkami starej gazety i dodziergałam na szydełku kilka ozdób. Jak wiecie moje szydełkowe poczynania są tylko i wyłącznie intuicyjne, ale kwiatki wyszły chyba nie najgorsze. No i podpuszczona przez Męża postanowiłam udowodnić jemu i sobie, ze całe jajeczko też mogę zamotać.  

Na koniec jeszcze zaprezentuję Wam efekt mojego bazgrolenia. Nie rysowałam już tak dawno, że prawie zapomniałam, jak trzymać ołówek…

A teraz już, niczym niedźwiedzica ze swym młodym w gawrze, udam się z Łucją w kierunku sypialni i owinięte w ciepły koc poczekamy na wiosnę...

Szydełkowe króliki

Witajcie Kochane Bloggerki! Dziś pozostanę w klimatach jak najbardziej wielkanocnych. Niedawno u jednej z Was, mianowicie u Martuchnaj, zobaczyłam pięknego króliczka zrobionego na szydełku. Pomysł jak najbardziej byłam w stanie zrealizować pomimo moich nikłych zdolności w posługiwaniu się zakrzywionym kawałkiem drutu :D Dokładny opis znajdziecie u Martuchnaj. Jej króliczek wyszedł cudownie i nie ma wątpliwości - jak w przypadku moich - czy to czasem nie kot :D  

Pierwszego króliczka zrobiłam jeszcze tego samego dnia, w którym ujrzałam to cudne zwierzątko. Zadomowił się na wianku, jeszcze nie skończonym. Drugi natomiast powstał jako dodatek do prezentu dla Avrei.

Co prawda moje króliczki wyglądają trochę jakby pojadły żytka podprawionego jakimś atomowym pieprzem, ale i tak są słodziutkie, no nie? Z resztą, jak to króliczki... 

Chciałam się Wam jeszcze pochwalić czymś, co ostatnio wymyśliłam. W sensie wymyśliłam sposób na wykorzystanie końcówek od paneli podłogowych. Dostałam je od Kuzyna, który remontował mieszkanie. Zobaczyłam, ile się tego marnuje i poprosiłam go o kilka. Mam teraz całą reklamówę w szafie i mnóstwo pomysłów na wykorzystanie. Nie ukrywam, że zauroczył mnie ich kolor - dąb husky. Ale już zmierzam do sedna – popełniłam taki oto bohomaz:

Pomysł był bezpośrednią reakcją na komentarz pod moim candy (przypominam, że zapisy trwają do 7 kwietnia), jaki zostawiła Avrea. Okazało się, że chce urządzić Córce pokój w brytyjskim klimacie. No więc postanowiłam dla niej zrobić coś brytyjskiego. Do namalowania wykorzystałam zwykłe farby akrylowe, taśmę malarską do zaznaczenia konturów oraz patynę. Przed patynowaniem troszkę przetarłam papierem ściernym, a całość na koniec pokryłam lakierem akrylowym.

Z pewnością w przyszłości ujrzycie u mnie jeszcze nie jeden projekt zrealizowany na panelach :D

A na koniec mam do Was prośbę o jakieś fajne przepisy na dania, w których nie trzeba wykorzystywać mleka i jajek. Najbardziej chodziłoby mi o sałatki, zupy i desery. W Internecie tego pełno, ale ja chciałam coś, co jest przez Was sprawdzone. Niestety Łucja ma skazę białkową i chcąc ją karmić, muszę zrezygnować z wielu moich mleczych ulubionych dań. No i z mleka sojowego też, bo jak za dużo wypiję, to Młoda absolutnie nie chce jeść mojego pokarmu… Proszę więc Was o porady i z góry dziękuję. Do zobaczenia następnym razem. Znowu będzie jajecznie!

Pierw-jajka

Wiosny nie widać, pierwiosnków też jeszcze nie uświadczyłam… Mam za to do zaprezentowania pierwsze poczynione w tym roku dekupażowe pisanki!

Jajek z koszyku bez liku! W większości powtórzyłam wzory z ubiegłego roku. Jest też kilka nowych, jak np. różowy komplecik. Nie przynudzam Wam pisaniną, zobaczcie fotki:

Mam nadzieję, że widok kolorowych jajeczek rozpuścił trochę śniegu pod Waszymi oknami! Do zobaczenia i miłego tygodnia!

O tym, jak miłość zmienia człowieka

Wbrew tytułowi nie zebrało mi się dziś na refleksje. Chciałam się tylko z Wami podzielić małym sukcesem w dziedzinie kulinarnej. Ale od początku – Łucja bardzo mnie zmieniła. Nie wyobrażałam sobie w najśmielszych snach, że można kochać tak bardzo, tak małego człowieczka. Byłabym w stanie zrobić dla niej wszystko! Nawet nauczyć się piec. A że na razie musiałam pożegnać się z ciastkami, kremami i tym podobnymi pysznościami (witaj skazo białkowa!), to postanowiłam, że upiekę chlebek. Ja! Chlebek! W pierwszej chwili pomyślałam, że na mózg mi padło z tej miłości, ale będąc na zakupach odkładałam większość produktów na półkę ze łzami w oczach („może zawierać śladowe ilości mleka”). Kupiłam więc, co trzeba i dalej, do roboty! A że oczywiście najpierw pomyślałam o zakupach, a potem o sprawdzeniu przepisu, to musiałam improwizować, jak to w moim przypadku często bywa. Ale oto i przepis (już zmodyfikowany):

• 600g mąki pszennej typ 550
• ½ szklanki otrąb żytnich
• 2 łyżki sezamu
• 50g ziaren słonecznika
• 30g ziaren z dyni
• 2 płaskie łyżki cukru
• 1 czubata łyżeczka soli
• 5 dag drożdży
• ½ l ciepłej wody
• Olej do wysmarowania blachy

 Drożdże rozpuścić w ciepłej wodzie. W misce wymieszać suche składniki i zalać rozpuszczonymi drożdżami.

Wymieszać i odstawić w ciepłe miejsce na 30 min.

Wyłożyć do blaszki wysmarowanej tłuszczem i wysypanej mąką. Posypać nasionami użytymi w cieście. Piec w temp. 180 stopni przez 45-50 minut.

Oto efekt:

Prawda, że piękny? A jaki dobry! Inna sprawa, że przepis był banalnie prosty… Ale żeby nie było zbyt idealnie, to oczywiście przypalił mi się trochę mój cudny chlebek :D

Nie od razu Rzym zbudowano przecież… A chleb wyszedł taki pyszny, że musiałam go zawinąć i schować, żeby nie zjeść go przed przyjściem Michała. No bo tak kusił zapachem i wyglądem, że za każdym razem, kiedy weszłam do kuchni, musiałam ukroić sobie kawałeczek. Tak to jest, jak człowiek łakomy…

A na koniec pochwalę się Wam jeszcze cudownymi prezentami od mojego Męża, które dostałam na Dzień Kobiet: niebanalny bukiet oraz urocza kurka z Home&You. Oczywiście pasująca do kuchni :D

Prawda, że cudownie mieć Męża, który pamięta o takich szczegółach, jak białe kropeczki? To tak a propos tytułu posta :D

I tak uszczęśliwona prezentami i udanym wypiekiem żegnam się z Wami! Do następnego razu! A będzie już bardzo świątecznie…

P.S. Zapraszam do przeczytania nowości z zakładce "Grafomania".