Recykling rodem z prowansji

Witajcie w ten przemiły, niedzielny poranek. Moje zdrowe dziecko energia roznosi, skutkiem czego w kojcu właśnie dzieje się apokalipsa. Eksplozja radości! Jak to się stało, że w ciągu tygodnia, chorując, zrobiła aż takie postępy? Wczoraj na przykład przemieściła się z salonu do kuchni. Mało zawału nie dostałam! Stoję sobie, robię kaszkę, obracam się, a tam w połowie leżąc w dużym pokoju, a w połowie już na korytarzu, moja Córka podpiera sobie rączką główkę, a drugą trzyma tak, jakby zaraz miała zacząć bębnić paluszkami o podłogę ze zniecierpliwienia. „Głodna jestem, długo jeszcze?” – mówią jej nieziemskie, roziskrzone oczy…

Tymczasem w piątek to mnie energia rozpierała. Energia twórcza!

Niedawno zmieniliśmy kuchenkę. Nowa zabezpieczona była kilkoma listewkami. Oczywiście wiedziałam, że je wykorzystam, jak tylko je zobaczyłam.

A że w zanadrzu miałam jeszcze słoiczki po obiadkach Łucji, postanowiłam zrobić półeczkę na przyprawy. Oczywiście nie dla siebie, tylko dla kochanego wujka Tadka, chrzestnego mojego Męża. Jako, że Michał dopiero co wyjechał, nie miałam nikogo, kto by mi listewki pociął. Pamiętacie o mojej awersji do urządzeń elektrycznych… Od czego są jednak stare dobre narzędzia?

W pocie czoła pocięłam listewki i oszlifowałam je pobieżnie. Z założenia miała to być bowiem półeczka w stylu schabby.

Następnie przystąpiłam do zbijania deseczek i zaczęło się pojawiać coś konkretnego.

Przy okazji w skrzynce z narzędziami mojego Michała znalazłam coś, co znakomicie się przydaje do poskromienia niesfornych gwoździ.

Oczywiście już po tym, jak półeczka nabrała kształtów przypomniałam sobie, że muszę zrobić otwory na sznurek. W tym celu użyłam cudowny zestaw od Teścia. Jest to ręczna wiertarka! Taka, wiecie, na okrętkę :D

Tak oto prezentowała się półeczka przed pomalowaniem:

W dalszej kolejności pomalowałam mebelek białą farbą i zrobiłam lawendowy dekupaż. Dodałam też napis „lawenda” i „przyprawy wujka Tadka” za pomocą złotej konturówki.

Do słoiczków przesypałam przyprawy i sznureczkiem przyczepiłam motylkowe etykiety.

Koniec końców prowansalska półeczka na przyprawy prezentuje się tak:

Wczoraj pojechała już do wujka i mam nadzieję, że mu się spodoba. Ja już się cieszę, bo zrobiłam coś z niczego i to w ekologiczny sposób nie zużywając ani wata prądu, wykorzystałam też surowce wtórne. Recykling pełną gębą! Mam nadzieję, że Łucja patrzy i się uczy. Wiecie, ja nie należę do tych modnych Eko-mam, co to używają tetrowych pieluch i nie szczepią dzieci, ale mam zamiar uczyć Córkę dbania o środowisko i nie marnowania jego zasobów.

W tym jakże zielonym klimacie żegnam się dziś z Wami i życzę miłej niedzieli!