Wymarzony dzień

Wiem, że obiecałam Wam pokazać tym razem efekty moich szydełkowych poczynań, ale po prostu nie mogłam. Muszę Wam za to powiedzieć, że dwa dni temu skończyłam… no dobra, w każdym razie miałam urodziny – jeszcze nie trzydzieste. I nie było by w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że to były najpiękniejsze urodziny od kilku lat. Mój Michał zawsze się stara, żeby było wyjątkowo, ale tym razem postarali się chyba wszyscy! Czułam się naprawdę cudownie! A do tego to moje pierwsze urodziny z Łucją :D

Jeszcze w niedzielę od mojej Siostry dostałam dwa fantastyczne prezenty – pędzel do makijażu oraz genialne nożyczki z wymiennymi ostrzami do wycinania wzorków! Karola, wiem, że tu zaglądasz, więc jeszcze raz bardzo Ci dziękuję!

W sądny dzień zaczęło się z samiuśkiego rana, kiedy Łucja obudziła się na karmienie. Michał też wstał i dał mi prezent – tomik wierszy Szymborskiej, którą uwielbiam (jako poetkę, bo jakim była człowiekiem, to nie nam oceniać).

Do książki dołączona jest płyta, na której Noblistka czyta swoje utwory. Cudo! Michu wie, co mi w duszy gra i jak sprawić, żebym poczuła się wyjątkowo!

Około południa umówiłam się z żoną kuzyna i bratową (obie ze strony Michała w sensie, ale nie lubię określeń typu „szwagierka”, nie wiem dlaczego) i razem z dzieciaczkami poszłyśmy na kawę do nowo otwartej restauracyjki na naszym osiedlu. Nie sądziłam, że dziewczyny będą pamiętały, a jednak! Marta sprezentowała mi przepiękne kolczyki i kosmetyki!

Naprawdę było mi nieziemsko miło! Na dodatek była tak cudowna pogoda! To właśnie słoneczko sprawiło, że ubrałam się w przepiękną sukienkę w kolorze butelkowej zieleni, sprezentowaną mi przez Mamę (na mnie wygląda, co cóż, po prostu jeszcze lepiej)…

…zabrałam Łucję i poszłyśmy po Michała do pracy, a potem na obiadek do restauracji przy Rynku. Wróciliśmy spacerkiem do domu, a humoru nie popsuły mi nawet pęcherze na stopach, których się nabawiłam po drodze (no bo przecież skoro była sukienka, to i musiał być bucik!)

Ale to nie wszystkie niespodzianki tego dnia! W skrzynce znalazłam bowiem awizo. Pobiegłam na pocztę, a tam czekała na mnie cudowna paczuszka od Ani (Ania ma urodziny tego samego dnia, co ja).  Prosto z poczty jechałyśmy do mojego Męża, ale ja nie mogłam czekać z rozpakowaniem prezentu do powrotu. Mimo dziwnych spojrzeń ludzi na przystanku autobusowym, rozpakowałam przesyłkę jeszcze przed przyjazdem autobusu. A tam same cudowności! Kropkowa puszeczka i serduszko (Ania wie, co lubię), najfantastyczniejszy zeszyt pod słońcem, aniołek dla Łucji, nasionka lawendy, bukszpanowe serduszko i piękna serwetka! Aniu, dziękuję Ci z całego serca! Wszystko jest takie piękne i takie… moje! Jesteś cudowna! Ślę Ci moc buziaków!

Serduszko zawisło w kuchni (a jakże!), puszka w połączeniu z bukszpanowym serduszkiem stała się osłonką na młynek do pieprzu (czyż nie wygląda teraz ślicznie?), a serwetka w połączeniu z prezentem od Teściowej zainspirowała mnie do stworzenia nowego stroika na stół w salonie.

Heh, Teściowa – mimo, że sądziła, że urodziny mam dzień później – też wie, co lubię i co mi się podoba (choć jej już niekoniecznie). W każdym razie świecznik-latarenka jest po prostu uroczy!

Do tego wszystkiego dostałam wiele sms-ów z życzeniami i wiadomości na fb. Po prostu nie mogłam uwierzyć, że wszystko tak się cudownie złożyło i że tak dużo osób pamiętało… Bo to właśnie ta pamięć jest dla mnie najważniejsza i najcenniejsza. I aż się łezka w oku kręci od nadmiaru szczęścia…

W tym cudownym nastroju żegnam się z Wami i tym razem już  nie obiecuję, co pokażę następnym, razem :D

Miłego weekendu!