Łazienka

Dawno już tu nie zaglądałam, do Was – przyznaję się bez bicia – też nie. Jakoś tak nie mam siły i ochoty siedzieć przed komputerem dłużej, niż wymaga tego sprawdzenie maila i przejrzenie kilku portali. Ale dziś pełna mobilizacja! Mąż mnie zagania do blogowania już od kilku tygodni i wreszcie wjechał mi na ambicje. Zaczynam o od dawno obiecanej łazienki.

Jeszcze przed Wielkanocą przeszła mały lifting. Po przeprowadzce okazało się, że akurat to pomieszczenie może poczekać na remont. Odświeżyłam więc ściany, dodałam koszyczki i przez dwa lata nie ruszałam tego ponurego skądinąd przybytku czystości. Choć przy ciemnych kafelkach o czystość, a przynajmniej o estetyczny wygląd ciężko. Od kilku miesięcy nosiłam się z zamiarem rozjaśnienia mordorowych ciemności. Na pierwszy ogień poszły koszyczki, które przemalowałam na biało. Taki kolor zyskała też nowa półeczka nad sedesem i stojące na niej lustro. Dostał je jakiś czas temu mój Mąż za pomoc starszemu Panu, którego nawet nie poznał z imienia. To był jakiś drobiazg, ale Pan chciał się odwdzięczyć i przyniósł mu to zwierciadło. Okazało się, że Starszy Człowiek walczył w AK, a po wojnie wytwarzał podobne do lustra rzeczy dla Cepelii (zachowała się naklejka firmowa z nazwą „Spółdzielnia Pracy, Rękodzieła Ludowego i Artystycznego. Sieradz”). Szczerze mówiąc nie miałam gdzie postawić tej wartościowej dla nas rzeczy, a nie chciałam żeby leżała w szafie. Pomalowałam więc i postawiłam w łazience, gdzie cieszy nasze oczy.

Ze starej, drewnianej cukiernicy zrobiłam pojemnik na płatki kosmetyczne. W koszyczku obok leżą muszle (w większości kupione), kamienie i kawałki drewna zebrane w trakcie naszych podróży. Ta mała buteleczka z zatopionymi muszelkami, to pamiątka z Majorki przywieziona przez moją Siostrę. W rogu, na półeczkach będących częścią zabudowy wanny zrobiłam dekorację, typowo łazienkową. Świecę na dole, tą wyższą, za pomocą ciepłego kleju owinęłam sznurkiem i dodałam muszelki. Słabo widoczny wazon, to po prostu butelka po winie. Sam trunek był okropny, ale czego się nie robi dla ładnej butelki…

Na deser moje dmuchawce. Początkowo miało być tak:

Po dwóch dniach stwierdziłam, że to „graffiti” jest nieporadne i koślawe, choć może zdjęcie nie do końca tą koślawość oddaje, więc zamalowałam roślinki. W sklepie typu „wszystko po 4 zł” zakupiłam trzy antyramy i nabazgrałam dmuchawce kredką, co znacznie bardziej przypadło mi do gustu.

Dodałam jeszcze kilka drobiazgów, tu ręczniczek, tam mydełko. Z tego samego materiału, co wyściółka koszyczków uszyłam też „zasłonkę” na szafkę obok pralki, kupiłam pojemnik na mydło i pastę do zębów (w niezawodnym Pepco) i lifting gotowy.

Może nie jest to super zmiana, ale na pewno w łazience zrobiło się jaśniej. Następnym razem planuję iść trochę dalej i zrobić wystrój typowo marynarski. Wzdłuż górnej krawędzi kafelków chcę namalować dość szerokie dwa białe pasy, zamiast dmuchawców powiesić koło od żyrandola stylizowane na ster (o ile uda mi się wydębić je od Teściów), dodać jakiś sznur, zmienić znielubione lustro, walnąć kilka czerwonych akcentów… To kolejny pomysł na zmianę, bez kucia, szpachlowania i innych przyjemności towarzyszących remontowi łazienki. Choć wiem, że to nieuniknione. A wtedy, hm…., wtedy zamarzę o łazience w stylu londyńskiego metra.

Tyle o łazience… Teraz chciałam podziękować Wam za ciepłe słowa w komentarzach pod poprzednim postem. No i spieszę z informacją, że Maleństwo ma się dobrze, rośnie i rozpycha się ile wejdzie. Za tydzień dowiemy się, czy będzie Łucja, czy może Mikołaj. Ja za to ciągle mam się nie najlepiej, głównie przez mdłości, które miały minąć już dwa miesiące temu. Nie będę się tu Wam rozpisywać na temat innych dolegliwości, bo nie o to chodzi. Najważniejsze przecież, że Dzidziolek mocno się w brzuszku trzyma. Pozdrawiam serdecznie!