Długi post o przerabianiu

Dawno, dawno temu, w w zasadzie w listopadzie wpadł zaczął mi kiełkować w głowie pomysł na metamorfozę salonu, tudzież dużego, albo jak kto woli, dziennego pokoju. O urządzaniu tego pomieszczenia kiedyś już pisałam, o TUTAJ.

Już od dawna nosiłam się ze zmianami, bo ciemne meble przytłaczały, stół przeszkadzał swoją ogromnością, przede wszystkim Łucji w jej wojażach. W połączeniu z brakiem słońca i cieniami szwendającym się po kątach powodowało to stany niemal depresyjne. Że nie wspomnę o każdym pyłku kurzu widocznym - przynajmniej dla mnie - od razu po wejściu do pokoju. Spontanicznie zapytałam Ciocię, czy nie chciałaby się zaopiekować stołem i 8 krzesłami. Chciała. Lawina ruszyła. 

Na pierwszy ogień poszła kanapa z ekoskóry. Łuszczyło się to dziadostwo niemiłosiernie. Po całym domu latały brązowe farfocle, pomimo szczelnego przykrycia kocem i narzutą. Wybór padł na ciemnoszarą sofę. Nie wiem, dlaczego moja Teściowa mówi, że to grafit. Chyba odezwało się jej Jadzine czarnowidztwo. W każdym razie kolor został zweryfikowany przez lubiące rozlewać, pluć, sikać gdzie popadnie i malować wszystko, co wpadnie w ręce dziecko i lubiącego się wylegiwać na miękkich meblach psa. Pozbyliśmy się foteli i starej wersalki bez żalu. Na jej miejsce wparowała nowa, większa, prostsza sofa. A na niej dwa łosie na poduszkach od mojej Siostry oraz kocyk od owada w kropki, który ma wiele z Was. 

Przed metamorfozą

Potem przyszła kolej na meble. Kierunek: Internet. Materiał: okleina. Kolor: dąb sonoma. Kolor do zakrycia: venge. Czas trwania: 1,5 dnia. Efekt: piorunujący. Aż nam się nie chciało wychodzić z domu. Pokój był odmieniony, stał się jasny i przyjazny. Wbrew wcześniejszym wątpliwościom udało nam się nałożyć okleinę bez większych problemów. Ba, nawet z przyjemnością. Nie przykręcaliśmy uchwytów, dzięki czemu mamy ciekawy efekt wizualny i brak problemów z otwieraniem szafek przez Łucję. 

Przed metamorfozą

Potem zabrali nam stół i krzesła i przez prawie dwa tygodnie jadaliśmy w biegu lub przy stoliczku Łucji. Ale się opłacało. Po kolei przychodziły krzesła i stół, pokój nabierał kształtu.

Przed metamorfozą

Co do krzeseł, to mega kompromis. Kiedyś wpisałam na allegro "krzesła", wyskoczyły mi takie i siakie, no najróżniejsze. Ale w jednych się zakochałam! Model enso. Jest w nich coś, jakaś magia, która mną zawładnęła i szeptała w głowie: kup te krzesła, kup te krzesła. A ja jej na to: przekonaj męża, przekonaj męża. Zawarłyśmy pakt. Mąż przekonany, krzesła kupione. Ale tylko dwa, bo reszta musiała być wygodniejsza - z miękkim siedziskiem i sztywnym oparciem. Mamy więc dwa enso i cztery h704 w szarej ekoskórze z chromowanymi nóżkami. Stół zakupiliśmy mniejszy, na 6 osób, w kolorze pasującym do mebli. Kiedy trafiliśmy na taki z zaokrąglonymi rogami wiedzieliśmy, że chcemy ten. Po pierwsze ma bardzo prostą formę, a po drugie jest bezpieczny dla dziecka. O ile oczywiście dziecko nań nie włazi. A nasze włazi nachalnie, nieustannie i niezmordowanie... 

Po schowaniu choinki okazało się, że brakło nam światełek, więc zostawiłam te, które zdobiły nasze drzewko (ledowe, nie nagrzewające się). Upchałam je do wazonu i powiesiłam na gałązkach. Wieczorem dają cudowne, klimatyczne światło. Do tego elektroniczna ramka na zdjęcia (znowu prezent od mojej Siostry, tym razem dla mojego Męża). Taki miły dla oka gadżet, dzięki któremu co chwila płaczemy ze śmiechu patrząc na zdjęcia i ujęte na nich chwile. Oczywiście ramka jest uwielbiana przez Łucję, która wręcz domaga się, by ją włączyć krzyczanym monotonnie słowem "zdjęcia, zdjęcia, zdjęcia". 

Niby już wszystko zmieniliśmy, co było do zmiany, ale jeszcze coś nie grało - tapeta w sztukateriach nad łóżkiem. Wpisałam w google frazę "tapeta brzoza". No ładne były, ale nic nadzwyczajnego. Ale trafiłam na "tapetę deska". To było jak rażenie piorunem! Pozostało namówić - znowu - Męża. Michał okazał się wspaniałomyślny! Zamówiliśmy, odebraliśmy i jeszcze tego samego wieczoru kleiliśmy. Zdarliśmy starą tapetę, ale tylko tą winylową warstwę, tej papierowej nie było trzeba, na szczęście. 

No i teraz wreszcie czuję się jak u siebie, jakbym wróciła do domu po długiej nieobecności. Jakbym chodziła po plaży w lnianej niebieskiej koszuli. Kolory, których użyliśmy sprawiają, że nasz salon kojarzy mi się z zimowym krajobrazem w słoneczny dzień.

 Oczywiście na co dzień walają się wszędzie zabawki Łucji, a książeczki to nawet na stałe zadomowiły się w półce pod telewizorem, ale i tak nawet nie znajduję słów, by opisać Wam jak dobrze się teraz czuję w naszym, jakby nie było nowym pokoju. Najlepsze jest to, że działaliśmy bez jakiegoś konkretnego zamysłu. Plan był jeden - zmiany. Te już wyszły spontanicznie. Nauczyłam się, że jak sobie coś wymyślę, napalę się i w ogóle, to potem danej rzeczy nie mogę znaleźć. Dlatego tym razem postawiłam na instynkt i szczęśliwy los. Wyszło jak wyszło. 

A już zupełnie na koniec zastanówmy się wspólnie, czy mogę mój salon nazwać skandynawskim? Rogacze - są. Przytulne poduchy i koce - są. Proste formy - są. Szklane świeczniki - są. Nawiązanie do natury i eko - jest. Dizajnerskie krzesła - są. Gwiazdy - są. Gałgankowy dywanik - jest. Szwedzkie kryminały - są. Coś jeszcze dopiszemy do listy? Mam nadzieję, że długość posta jednak nikogo nie zabiła, bo dopiero byłby kryminał. Że nawet jak nie czytaliście, to chociaż zdjęcia się Wam spodobały i że choć niektórzy z przyjemnością wypiliby ze mną kubek gorącej czekolady w naszym przytulnym gniazdku. 

Przedmioty użyte przy metamorfozie:

• Okleina, dąb sonoma, dostępna TU
• Stół Fado, Agata Meble
• Krzesła enso, allgro
• Krzesła h704, brw
• dywanik gałgankowy, Jysk
• poduszki z łosiem, next
• koc, Biedronka
• tapeta deska, Leroy Merlin, dostępna TU
• sofa, sklep firmowy Meblech
• Kubek Galicja

oraz wiele innych przedmiotów będących prezentami od Was lub wygranymi w candy.