Tablica na bis

Parafrazując Mistrza napiszę: wielkie poczyniłaś zmiany w domu moim, moja droga Karolino, komentarzem swoim! Oczywiście zmiany na lepsze, zarówno w domu, jak i w głowie. Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się tak miażdżącej krytyki. Nie spodziewałam się też, że tak korzystnie na mnie wpłynie! Po słowach Karoli, czyli Cienkiej z bloga Ręką,nogą i psią łapą stwierdziłam, że nie ma usprawiedliwienia dla fuszerki, którą odwaliłam przy oculus reparum. A prawda jest taka, że odwaliłam, niestety. Bo dziecko, bo czas, bo liczy się szybki efekt. Dość! Karola, faktycznie wjechałaś mi na ambicje i jestem Ci za to ogromnie wdzięczna! Oto, co może zdziałać konstruktywna krytyka! A że w ślad za słowami poszły czyny, Karola przygotowała dla mnie naklejkę z okulistycznym wzorem. Wyobraźcie sobie, że w weekend zrobiła projekt, a już we wtorek dostałam przesyłkę. No i się zaczęło… Zamalowałam poprzednią tablicę. Jakie było moje zdziwienie, kiedy po wyschnięciu farby okazało się, że literki mają się znakomicie i ani myślą dać się zamalować! Ani druga warstwa nie pomogła, ani trzecia… Pewnie to wina pisaka. No więc wzięłam kawał lnu, przykleiłam za pomocą kleju do dekupażu i zamalowałam białą farbą akrylową. Pobawiłam się też z wykończeniem brzegów. Po zakończeniu prac wstępnych tablica wyglądała jak podobrazie. Ogarnął mnie wielki strach… Jak tu się zabrać za tą naklejkę i jej nie zepsuć? Bałam się ogromnie, ale okazało się, że strach ma wielkie oczy. Dzięki cennej radzie Karoli odnośnie użycia suszarki do włosów poradziłam sobie dobrze. Gorzej zniosła to suszarka, która się przegrzała i wysiadła… W każdym razie… tadam, tadam! Oto efekt:

Prawda, że lepiej? Tym razem wyszorowałam też ramę tablicy i naprawiłam urwany zausznik od okularów pradziadka. No teraz, to mnie duma rozpiera! A to wszystko dzięki odwadze i dobremu i wielkiemu sercu Karoliny! Kochana, naprawdę bardzo, bardzo serdecznie Ci dziękuję! Za naklejkę na tablicę i za pozostałe naklejki, które sukcesywnie będą się pojawiać w moich pracach. Bo generalnie, to jakby ktoś nie wiedział, to Karola zajmuje się naklejkami zawodowo, o czym możecie się dowiedzieć także z jej strony internetowej nietylkona.pl. Polecam!!! Ja przeglądając ofertę dostałam zawrotów głowy od ilości projektów… :D

A teraz kolejna miła rzecz, która mnie ostatnio spotkała -  wyróżnienie od Brydzi! Dziękuję, dziękuję, dziękuję! To ogromnie miłe po raz kolejny dostąpić tej przyjemności!

Teraz mam ujawnić 7 faktów z mojego życia. Co by tu napisać tym razem… Hmmm…

1. Za dwa lata kończę trzydziestkę, ale się tym nie martwię. Uważam, że moje życie dopiero nabiera tempa.
2. Wychowałam się na wsi zabitej dechami i jestem z tego dumna.
3. Po pierwszym roku studiów brałam udział w wykopaliskach archeologicznych, na których zyskałam przezwisko „strong woman” po tym, jak… nie no, nie napiszę Wam skąd się wzięło to przezwisko, ale razem z nim pojawiły się na moim karku ogromne kaptury, skutkiem czego do dziś niechętnie zakładam koszulkę na ramiączkach.
4. Optymizmu nauczył mnie dopiero mój Mąż.
5. Totalnie nie umiem śpiewać. Łucja jest moim jedynym i najwierniejszym słuchaczem (także najbardziej entuzjastycznie reagującym)
6. Uwielbiam facetów ubranych w dżinsy i biały podkoszulek.
7. Marzę o krótkiej fryzurce, ale nie mam odwagi ściąć włosów (inna sprawa, że na taki look mam zbyt okrągłą buzię).

Drugiego warunku nie dopełnię i nie wskażę następnych blogów do wyróżnienia. Poważnie się zastanawiam nad tym, czy nie zrezygnować z wyróżnień w ogóle, bo choć są bardzo miłe i mobilizujące, to łączą się z nimi określone zasady, które należy spełnić, a ja nie mam najzwyczajniej na to czasu. Wierzcie mi – i tu z góry przepraszam za szczerość – ale ten czas wolę poświęcić Córeczce. Tym bardziej, że już za niecały miesiąc wracam do pracy… I tym mało optymistycznym akcentem żegnam się z Wami i życzę miłego weekendu! Następnym razem będzie o tak chwalonym przez Was lustrze z poprzedniego posta (za wszystkie pochwały bardzo dziękuję!)