W listopadowym klimacie

Znowu listopad (a może jeszcze) i ponownie wełna w roli głównej. Dziś jednak coś, co zamotałam sama – naszyjnik z cieniowanej wełny (orwałam kiedyś cały motek w sh za niecałe 2 złote). Podobne ozdoby już raz robiłam.

Ten powstał w dość komicznych okolicznościach. Pewnie każda z Was kiedyś miała taki wieczór (pewnie i ranek), kiedy połowa szafy wylądowała na podłodze, bo „nie mam się w co ubrać!”. Mnie zdarzają się takie momenty kilka razy w miesiącu, choć ostatnio chyba rzadziej. W trakcie jednej takiej szafiarskiej apokalipsy stwierdziłam, że pewne ciuchy byłyby w porządku, ale nie mam do nich odpowiednich dodatków. W desperacji wpadłam na pomysł zrobienia czegoś na szybko. Zaczęłam przed 9 wieczorem i zdążyłam! Doszyłam jeszcze dwa guziki dla lepszego efektu. Pewnie bardziej pasowałby jakiś szydełkowy kwiatek, ale ja i kwiatki, to dwa zupełnie różne bieguny. Przynajmniej te kwiatki, które ewentualnie miałabym nosić na sobie (choć przyznam się bez bicia, że skusiłam się ostatnio na bardzo kwieciste getry w Pepco, co zakrawa na akt niemal autodestrukcyjny z mojej strony). Możecie mi nie wierzyć, ale mnie tam od razu cieplej, jak zakładam ten naszyjnik. Swoją drogą koleżanka w pracy zapytała się, co to za obroża, więc jej powiedziałam, że to Mąż mi założył i jak się oddalam od domu na więcej, niż 5 km, to obroża razi mnie prądem.

A na koniec cudowny listopadowy widok zza mojego okna. Nic, tylko pyszna herbatka, jakieś dobre ciacho i biegająco wkoło Łucja…