Żelazna dziewica

Miało być o książce, którą ostatnio czytałam, ale doszłam do wniosku, że muszę się Wam czymś pochwalić i podzielić pozytywną energią. Wczoraj miałam zaszczyt i przyjemność być na koncercie Iron Maiden. Było po prostu rewelacyjnie! Atmosfera udzielała się już od samego wjazdu do Poznania. Potem mega korki, hot dogi na stacji benzynowej i szał radości po wejściu na stadion. Jako suport wystąpił Slayer i choć to zbyt ciężka muzyka, jak na mnie, to i tak trzeba przyznać, że dali czadu. Jedynym minusem było nagłośnienie. A może sprzęt nie wytrzymywał decybeli wytwarzanych przez struny głosowe Arai.

Tuż przed dziewiątą na scenie pojawił się Bruce Dickinson i spółka. Obserwując ich można dojść do wniosku, że chyba podpisali pakt z diabłem, bo tyle witalności nie spodziewałabym się i po osobach 10 lat młodszych od członków zespołu. Nie zabrakło największych przebojów. Szalałam przy „Run to the hills”, a śpiewane przez ponad 25 tys. gardeł „Fear of the dark” po prostu wprawiało nas w euforię. Muszę wspomnieć o świetnej scenografii zmieniającej się co chwila i efektach pirotechnicznych. Było GENIALNIE! A na koniec powrót na stare śmieci do budki z kebabem, zupełnie jak za studenckich czasów. Plus mega towarzystwo w postaci Męża i Kumpla Łukasza. Czego chcieć więcej? Pozostaje mieć nadzieję, że za kilka lat na podobne koncerty będziemy jeździć z Łucją. A teraz wybaczcie, idę odsypiać. Meeeega uściski ślę wszystkim!