Mega dinozaur

Lubię wyzwania. To już wiecie. Jeśli chodzi o szycie, to wszystko jest dla mnie swojego rodzaju próbą sił. Z natury nie lubię porzucać pomysłu tylko dlatego, że jest nowy, czy wydaje się nie do zrealizowania. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku. Była Peppa, była Myszka Miki… Może nie do końca mi się wszystko udaje tak, jakbym chciała, ale w końcu człowiek uczy się na błędach. Kiedy kolega poprosił mnie o dinozaura dla swojego chrześniaka nie było opcji, by odmówić. Ale był to dinozaur nie byle jaki. Miał być określony gatunek, którego nazwy oczywiście nie pamiętam. Taki wielki, roślinożerny z długą szyją. Próżno było szukać formy na mojej ulubionej stronie, albo na stronach polskojęzycznych. Na jakiejś amerykańskiej wreszcie znalazłam. Wydrukowałam. Wtedy się okazało, że dinozaur będzie naprawdę wielki. Wykroiłam, uszyłam… A potem zużyłam wszystką watolinę, jaką miałam w domu, żeby tego dziada wypełnić. Wyszła taka oto dino-poduszka:

Udało mi się trafić w gust małego paleontologa. Dla mnie to najważniejsze. Sami wiecie, jakie dzieci potrafią być wymagające :D 

A czy Wy również przeżywaliście w dzieciństwie fascynację dinozaurami? Ja mam gdzieś do tej pory zeszyt, który przerobiłam na coś w rodzaju gazetki. Zrobiłam go jak miałam może z 11 lat. Była krzyżówka i przepisane z encyklopedii notatki, a także rysunki. Nie było Internetu, nie było pieniędzy na drogie figurki, a może nawet figurek nie było? Nie pamiętam. Radziłam sobie, jak umiałam (laptopa zrobiłam sobie z kartonu :D). Chciałabym Łucję nauczyć, że wiele zabawek można zrobić samemu, np. kuchenkę można zrobić z pudeł (widziałam bajeczną na zszywka.pl). Marzy mi się, że obie będziemy się przy tym świetnie bawić!

Pozdrawiam Was niedzielnie!