Kobiety są z Wenus

...a mężczyźni z Marsa. Podobno. O tym, jak różne spojrzenie mamy na wiele tematów, nawet tych najbardziej błahych, przekonujemy się każdego dnia. Dzięki temu nie nudzimy się ze sobą. Zawsze możemy też się przekomarzać, że niby ja nie, o w życiu, albo co ty mi tu chrzanisz. Różnice zdań mamy także przy wystroju wnętrz. Bo mój Mąż należy do tych, co lubią mieć swój wkład w zagospodarowanie przestrzeni osobistej. Do tej pory dyskutujemy o tym, czy dodatkowy pokój - oczywiście jeśli kiedyś taki będziemy posiadali - będzie moją pracownią, czy jego warsztatem. Podobnie rzecz się miała, kiedy powiedziałam mu o półce na kanapę. Dziwnie to brzmi, wiem. Podczas ostatnich salonowych metamorfoz zdecydowaliśmy, że stolika przy sofie nie będzie. Bo zajmuje miejsce, bo Łucja miałaby kolejny mebel do wspinaczki, bo... nie. Ale oboje zauważyliśmy, że oglądając wieczorem film, mecz, czy najnowszy odcinek Top Gear (zaznaczam, że oglądamy tv razem), brakuje miejsca, by postawić kubek z herbatą, czy orzeszki. Dawno temu widziałam gdzieś taki stoliczek, który zakłada się na podłokietnik kanapy. Uznaliśmy, że to strzał w 10. Ja miałam swoją wizję - z naturalnego drewna, bądź z płyty oklejonej pod kolor mebli. Michał wymyślił coś innego. Poprosił kolegów, żeby zrobili nam stolik z poliwęglanu. 

Muszę przyznać, że efekt mnie zadowolił. Jak się porysuje, zawsze będzie można okleić! Zamysł był taki, żeby zewnętrzna część opierała się o podłogę. Niestety Łucja za bardzo się interesowała stoliczkiem i pewnie długo by on nie postał. Dlatego przełożyliśmy dłuższą część między siedzisko i podłokietnik. Wygląda to równie ciekawie, a jest zdecydowanie bezpieczniej. Poza tym to element nie narzucający się, jeśli wiecie, co mam na myśli. Nie widać go, a jest. Ale pojawił się kolejny problem, a raczej pewna rozbieżność w tym, co na tym stoliczku ma stać wieczorami. 

Moja wersja przewiduje gorącą herbatkę, ciacho, czasami dobrą książkę. Wersja Męża - pilot, piwo i orzeszki. Czeka nas w życiu jeszcze wiele kompromisów...