Pierwszy w zastępie

Już od dawna marzyłam o tym, żeby uszyć aniołka. Tyle razy zachwycałam się podobnymi na Waszych blogach… Brakowało mi jednak motywacji. Ta pojawiła się, jak to zazwyczaj bywa, dość niespodziewanie. Otóż koleżanka z pracy widziała takie aniołki na jakimś festynie, czy jarmarku i pytała się, czy rzeczywiście one muszą być takie drogie. Bo co prawda ich uroda powala, ale cena także. No cóż, może i kosztowały sporo, ale z pewnością były tego warte. Koniec końców wartość zależy też od tego, na ile autor danej rzeczy wyceni swoją pracę. Poza tym osoby mające działalność gospodarczą muszą przecież jeszcze doliczyć do wszystkiego VAT… Ale wracając do głównego tematu – pomyślałam sobie, że zrobię Joli niespodziankę i uszyję dla niej tildowego anioła. Wzór ściągnęłam ze strony stylowi.pl. Trochę czasu minęło, zanim się zebrałam, ale w ubiegły piątek lalka trafiła do nowej właścicielki. Co prawda nie wiem, czy Jola jest zadowolona, bo akurat nie było jej w biurze, a potem nie miałyśmy okazji się spotkać, bo od poniedziałku siedzimy z Łucją w domku (wstrętne choróbska!). Mam jednak nadzieję, że aniołek będzie dzielnie stał na straży swojego nowego domu.

Muszę Wam się przyznać, że w tej całej sytuacji wyszłam przed samą sobą na egoistkę. Dałam bowiem Joli tego aniołka z pewnego konkretnego powodu – po prostu uwielbiam dawać ludziom prezenty bez okazji. Czuję się wtedy taka radosna! Jak taki skrzacik… Skrzacik, co rozdaje aniołki. Czy to źle?