Blogowa absencja i pizza

Chyba mam całkiem niezły rezultat w moim postanowieniu noworocznym odnośnie prowadzenia bloga. Udało mi się wytrwać jakieś trzy miesiące. Ostatnio jednak bardzo zaniedbałam mój internetowy kącik rozmaitości. W naszym domu zapanowaly choróbska różnej maści. Standardowo - najpierw Łucja, potem ja. A jak się od niej zarażę, to gorączka 40 stopni i dwa dni bycia nieprzytomną gotowe. A teraz wraca atopowe zapalenie skóry i wygląda to tak, jakbyśmy dzieciaka papierosami przypalali. Wiem, że wiele z Was boryka się z podobnymi problemami, więc nie czuję się osamotniona i czuję, że na pewno sobie ze wszystkim poradzimy. Najważniejsze, że Łucja cały czas jest takim kochanym i roześmianym dzieckiem! Nawet się trochę uspokoiła i już nie psoci tak, jak jeszcze miesiąc temu. Aniołkiem - bądźmy szczerzy - raczej nigdy nie będzie, ale przynajmniej udaje, że się słucha rodziców. To tyle w kwestiach stricte osobistych.

Co do rękodzieła, to ostatnio też miałam mały przestój, ale mam i zapasy, a w głowie kilka nowych pomysłów do realizacji. Tym razem chciałam Wam pokazać przepiśnik, który zrobiłam dla mojej Szwagierki jako dodatek do prezentu na 30-te urodziny. Kolory podyktowane są wyglądem jej kuchni.

Kiedyś, przy okazji jakiejś imprezy spytałam, skąd bierze przepisy na te wszystki pyszne rzeczy, a ona na to, że ma zeszyt i przepisuje albo wkleja wycinki z gazet. Od razu wiedziałam, że zrobię dla niej przepiśmik. Nie jest tak wspaniały, jak te, które oglądałam w necie, ale cóż, nie można mieć aż tak rozległych talentów. A skoro jesteśmy przy przepisach, to chciałam się Wam jeszcze pochwalić megaśną pizzą, którą robię od niedawna.

Bałam się strasznie zrobić to danie, w sensie ciasto, bo wiecie, jak mam z ciastami. Ale skorzystałam w TEGO przepisu (x2) i... wyszło jak w pizzerii. Brakuje mi tylko pieca opalanego drewnem. Ciągle pracuję nad stroną estetyzno-wizualną, dajcie mi trochę czasu, a dojdę do perfekcji. Dodatki, to czywiście,co kto lubi, u nas to ser (duuużo sera), szynka, kukurydza, pieczarki, papryka (w innej wersji: ser, pieczarki, groszek, tuńczyk). Sekretem chyba jest sos pomidorowy zrobiony z koncentratu pomidorowego zagotowanego z odrobiną wody i przyprawami - solą, pieprzem i mieszanką ziół. Mmmmm, aż sobie znowu narobiłam ochoty na pizzę... Polecam Wam ten przepis gorąco! My już raczej nie będziemy zamawiać pizzy, bo zanim nam przywiozą, to zrobię ją sama! Pozdrawiam ciepluteńko i do zobaczenia wkrótce!